Ferma futrzarska
Ferma futrzarska to rodzaj fermy, zajmującej się chowem i hodowlą zwierząt futerkowych. Wydzielona, specjalistyczna jednostka organizacyjna, wyizolowana przestrzennie i odpowiednio zabezpieczona sanitarnie, wyposażona stosownie do hodowanego gatunku.
Większość futra hodowlanego na świecie jest produkowana przez europejskich rolników. W UE znajduje się 5000 gospodarstw futrzarskich, wszystkie zlokalizowane są na terenie 22 krajów; obszary te łącznie odpowiadają za 50% światowej produkcji futer hodowlanych. W krajach Unii Europejskiej wytwarza się 63% światowej produkcji futer z norek i 70% produkcji futer z lisów. Dania jest największym producentem futer z norek.
Hodowla zwierząt futerkowych jest zakazana w Austrii, Chorwacji, Wielkiej Brytanii, Czechach, w Norwegii. W Niemczech i Szwajcarii przepisy dotyczące hodowli futer są bardzo restrykcyjne, co skutkuje brakiem gospodarstw futrzarskich.
Fermy norek
Norki hodowane na fermach żywią się produktami ubocznymi pochodzenia zwierzęcego zarówno z ubojni drobiu, jak i zakładów przetwórstwa rybnego, utylizując w naturalny sposób około 400 tys. ton produktów. Wszystkie fermy zwierząt futerkowych poddawane są obligatoryjnej kontroli weterynaryjnej.
Ferma składa się z:
Równolegle ustawionych pawilonów z klatkami, w których utrzymuje się zwierzęta – w chowie zewnętrznym,
Budynku inwentarskiego z bateriami klatek – w chowie wewnętrznym,
Mieszalni/magazynu karmy/paszy,
Pomieszczeń technicznych (kotłowni, ubojni, skórowni, magazynu wyposażenia, warsztatu),
Pomieszczeń socjalnych dla pracowników.
Klatki dla norek mogą być parterowe i piętrowe, muszą być wyposażone w półkę spoczynkową. Klatka dla kotnych i odchowujących młode samic norek oraz odsadzonych młodych wyposażona jest w domek wykotowy ze ściółką. Zwierzęta muszą mieć zapewniony stały dostęp do wody pitnej.
Ogrodzenie hodowli powinno być litym, szczelnym płotem betonowym wysokim na minimum 2 metry zabezpieczając zarówno przed kradzieżą, jak i przedostaniem się zwierząt poza fermę, oraz zakopanym w ziemi na głębokość co najmniej 0,5 metra, dodatkowo od 2018 roku wymagane będzie podwójne ogrodzenie. Siatka ogrodzeniowa o oczkach nie większych niż 3 cm, także zabezpiecza przed przedostaniem się dorosłego wizona poza fermę.
Miejsce przeznaczone pod fermę powinno mieć dość równą powierzchnię. Korzystna jest też naturalna osłona przed wiatrami w postaci pasa zieleni. Fermy powstają najczęściej na terenach słabej jakości i terenach dawnych gospodarstw.
